Dag 9: Borobodur en Prambanan

Deze ochtend zijn we om half 6 opgestaan om hopelijk de drukte voor te zijn bij de Borobudur. Om 6 uur stond de geboekte chauffeur al klaar om ons te vervoeren. Deze chauffeur had net als ons moeite met vroeg opstaan dus het eerste gedeelte van de reis van 1,5 uur naar de Borobodur was in stilte. We hadden van te voren uitgezocht dat we als student korting zouden hebben op de toegangsbewijzen. Esmee drong hier meerdere malen tot vervelend toe op aan. Daar aangekomen pakte ik vrolijk mijn studentenkaart wat de helft in prijs scheelde. Daarna zocht Esmee tevergeefs naar haar studentenkaart: vergeten. Vervolgens liepen, opgejaagd door agressieve verkopers, door het park naar één van de zeven wereldwonderen: de Borobodur. Het bleek een prachtige reusachtige boeddhistische tempel. werkelijk elke steen was bewerkt. We liepen naar boven en hadden een uitzicht over de prachtige natuur die Indonesië heeft. Vervolgens namen we ontiegelijk veel foto's zodat we deze prachtige tempel goed vast hadden gelegd. Het is moeilijk in woorden te beschrijven hoe mooi deze plek is. Daarom houd ik het kort en moet je er zelf sowieso een keer naartoe. Doordat er veel regen valt tijdens het regenseizoen is de Borobodur langzaamaan afgebrokkeld. Daarom besloot unicef de tempel, pas in 1991 toegevoegd aan het werelderfgoedlijst, te restaureren. Deze restauratie vindt tot vandaag de dag nog steeds plaats. We hebben met eigen ogen gezien hoe plaatselijke arbeiders de tempel steen voor steen met een soort teer insmeren tegen het opnemen van vocht. Vervolgens hebben we het bordje keluar (uitgang) gevolgd. Dit waren er niet overdreven misschien wel 25. Dit kwam doordat er maar één uitgang was die dwars door een markt liep. Heerlijk commercieel dus. Even tussendoor, we hadden voor deze morgen ontbijt meegekregen van het hotel. Dit was een gebakken ei die veel te vroeg van het vuur was gehaald en gebakken worstjes die wel wat weg hadden van hondenvoer. Esmee en ik keken elkaar aan en dachten allebei hetzelfde: dit gaan wij niet opeten. Dus lieten we dit tijdens onze reis in de auto staan. Toen we dus terugkwamen van de Borobodur was de achterbank een groot insectenverblijf. Heel fijn om op te zitten. Daarna stopten we onderweg naar de Prambanan nog bij twee kleien tempels. Bij één van deze tempels, die midden in een dorp lag, namen we een kijkje bij een koffieboer en een suikerboer. Met name bij de koffieboer was het productieproces erg leuk om te zien. De Rawon Luwak koffie is een van de duurste koffie ter wereld. Voor 100 gram koffie betaal je bij deze plaatselijke boer 28 euro. Ik wil niet weten wat de prijs in Nederland is. De koffiebonen worden door cifat (soort kat) 's nachts opgegeten en altijd op dezelfde plek uitgepoept. De boer verzamelt de poep 's ochtends en maakt deze schoon. Vervolgens worden ze gepeld en nogmaals schoongemaakt. Dan worden ze verpakt en voor een belachelijk prijs verkocht. Esmee en ik houden niet van koffie. Toch hebben we even geproefd toen ons dit werd voorgeschoteld. We moeten eerlijk zijn deze slok koffie is de eerste koffie die niet meteen weer in de prullenbak werd uitgespuugd. Daarna reden we verder, lunchten en kwamen aan bij de mooiste hindoeïstische tempel(s) van Indonesië: de Prambanan. Dit zijn een vijftal tempels omringd door ingestorte tempels. Elke tempel staat voor een God die wordt aanbeden door de hindoeisten. Dit leverde wederom mooie plaatjes op. We waren er op het heetst van de dag waardoor we hier niet te lang bleven en verkoeling zochten in de auto. Daarna reden we terug naar Yogya en kochten treinkaartjes voor onze trip naar Surabaya. Vervolgens doken we in ons zwembad en aten we in een heel leuk restaurantjes waar ik bitterballen en esmee een kipschnitzel bestelde. De volgende dag zouden we souvenirs gaan kopen voor familie en vrienden. En natuurlijk voor onszelf.